Als je een amoebe prikt (eencellig organisme) dan trekt die samen. Langzaam als het weer veilig is steekt die weer een tentakel uit om de omgeving te verkennen. En meer tentakels zullen uitsteken als het helemaal veilig is. Echter als je die amoebe opnieuw prikt en eigenlijk traumatiseert dan zal die amoebe op een gegeven moment stoppen met exploreren. Hij is helemaal samengetrokken en leeft nu in een nauwe, negerende realiteit. Jouw lichaam reageert op precies dezelfde manier op trauma. Vooral als je meerdere opeenvolgende trauma’s hebt meegemaakt wordt je bang om betrokken bij je omgeving te zijn en die te verkennen. Een extreem voorbeeld hiervan is pleinvrees, de angst om naar buiten te gaan. Het kan zelfs zo ver gaan dat het trauma zich onbewust blijft herhalen. Dit verklaart bijvoorbeeld wanneer sommige mensen een aantal keren op dezelfde manier een auto ongeluk krijgen. Of nadat je een relatie met verwaarlozing hebt beëindigd en daarna weer een relatie krijgt met iemand die over je grenzen gaat. En hoe een Vietnam veteraan ieder jaar om 11.00 een bank overviel omdat hij op dat tijdstip in Vietnam een zijn maatje verloor.

Als je trauma in kleine stapjes weer wordt opgelost, als je weer begint uit te reiken, dan is er expansie wanneer de onderliggende energie is ontladen. Je wordt weer meer open. Vaak wordt dit weer opgevolgd met contractie als een tegenreactie op de expansie. Het is geen lineair proces als je herstellende bent. Je zal langzaam de expansie leren opbouwen. Het kost veel vertrouwen en moed om die eerste tentakel weer uit te steken. Maar als je vertrouwen en niveau van veiligheid langzaam groeit, zal je zenuwstelsel zichzelf weer herstellen naar normaal. Je kan dit leren! Het hebben van een gevoel van veiligheid is hierin cruciaal in alle stadia van het werk. Neem contact met me op via het contactformulier of maak direct online een afspraak via deze link: Afspraak

Somatic Experiencing – NARM – EMI – Systemisch werk